Superwizor w Institute of Applied Behavior Analysis (http://www.iaa.no). Od 1997r. współpracuje z Moniką Zielińską.
Swoją pracę z osobami z niepełnosprawnością intelektualną i zaburzeniami rozwojowymi rozpoczął w 1989 roku. Najpierw pracował, jako asystent dorosłych osób wykazujących silne autoagresywne i agresywne zachowania. Rolę asystenta sprawował przez dwa lata. W roku 1991 rozpoczął pracę, jako terapeuta behawioralny w ośrodku dla dorosłych osób wykazującymi nasilone zachowanie agresywne i autoagresywne. W tych czasach rząd norweski rozpoczął projekty dot. integracji osób z niepełnosprawnością intelektualną. Założeniem projektu było przywrócenie tych osób do społeczeństwa poprzez zakończenie ich hospitalizacji psychiatrycznej, stopniowe wycofywanie leków psychotycznych, uczenie czynności, które mogłyby być wykonywane przez te osoby regularnie i stanowić ich pracę zarobkową, a także naukę samoobsługi niezbędnej do samodzielnego egzystowania. Pracę w ośrodku Rossland kontynuował przez 22 lata. Od roku 1992 jego praca objęta była superwizją Jena Skara https://editia2019.conferinta-aba.ro/bucharest-international-aba-conference/. Od 1995 do 2011 roku pełnił rolę superwizora stażystów ubiegających się o tytuł terapeuty behawioralnego. Od 1997 do 2002 roku wraz z Jensem Skarem i Arlidem Karlsenem https://www.tipo-international.com/norge/wp-content/uploads/Arild-Karlsens-CV.pdf prowadzili seminaria dot. pracy z osobami z zaburzeniami rozwoju w Poznaniu, Krakowie i Gdańsku. W tym też czasie nadal pod superwizją Jensa Skara i Atle Hansena, Rossland prowadził klientów o wysokim poziomie zachowań niepożądanych. W 2004 roku rozpoczął pracę, jako terapeuta w IAA Stavangar https://www.iaa.no . W 2007 roku objął tam stanowisko superwizora. W IAA pracował do 2015 roku.
Od 2002 roku związany z CDiT, gdzie początkowo superwizował obozy terapeutyczne odbywające się raz w roku. Stopniowo poświęcał coraz więcej swojego czasu na superwizję dzieci i terapeutów CDiT. W 2016 roku Rossland rozpoczął stałą współpracę z CDiT, gdzie pełni rolę superwizora ośrodka , prowadzi wraz z Moniką Zielińską treningi jedzenia, tworzy procedury redukcji zachowań niepożądanych i stanowi główny punkt podporu i odbicia, gdy wydaje się, że wszystkie metody już zawiodły. Dziękujemy, że możemy się od Ciebie uczyć.